Roofvogels

Er zijn in de wereld nogal wat roofvogels en uilen en ze zijn natuurlijk allemaal te trainen. Het aantal soorten vogels dat gebruikt wordt in de valkerij en bij demonstraties is gelukkig te overzien.

Vogels zijn gewervelde dieren en vallen onder de klasse Aves. Zo’n negen duizend species zijn dan verder opgedeeld in ordes die te herkennen zijn aan hun toevoeging zoals bv. –formes. Toch zijn er door DNA onderzoek weer wat twijfels gerezen over de classificatie van sommige vogels. Zo blijkt dat de Falconiformes (valken, haviken, arenden etc.) nauw verwant zijn aan de Ciconiiformes (ooievaars). De ordes zijn onderverdeeld in families. Wil je alles helemaal precies weten kijk dan op de lijst Taxonomie Roofvogels.

Het gebruik van de Latijnse namen is van belang als we kontakten hebben over de landsgrenzen. In Amerika noemt men de Roodstaartbuizerd een Red Hawk. Verwarrend want het is toch een buizerd en geen havik. Kijken we dan naar de Latijnse naam wordt duidelijk dat het inderdaad een Buteo is. Nog een verwarrend voorbeeld is de Chiliarend. De Duitsers gebruiken namen als Aguja of Blaubussard of Blauadler of Kordillerenadler en de Engelsen noemen deze roofvogel black-chested buzzard-eagle of Grey buzzard. Kijk, dan is het fijn te weten dat het een Geranoaetus melanoleucus is zodat we weten over welke roofvogel we het hebben.

In dit hoofdstuk zullen we de meest gangbare roofvogels die door valkeniers en demonstratieteams worden gevlogen bespreken wat natuurlijk niet inhoud dat dit een aanbeveling is. Een avontuurlijke geest beleeft spannende momenten.

In hoofdlijnen verdelen we binnen de valkerij de roofvogels in twee categorieën: de hoge en de lage vlucht. Dit heeft te maken met de wijze van jagen en de soort prooi die ze jagen. De ornithologische benadering geeft een duidelijker beeld van de indeling.

Taxonomie van roofvogels

Strigiformes (nachtroofvogels): 2 families

• Strigidae (123) – oehoe
• Tytonidae (10) – kerkuil

Falconiformes (dagroofvogels): 5 families

• Accipitridae (217) – havikachtigen
• Cathartidae (7 ) – Amerikaanse gieren
• Falconidae (60) – valken
• Pandionidae (1) – visarend
• Sagittarridae (1) – secretarisvogel

Identificatie van roofvogels

Onder de roofvogels zijn nogal wat rode lijst soorten en daarom heeft de overheid bepaald dat altijd de herkomst van deze dieren moet kunnen worden aangetoond. Nu zijn er verschillende mogelijkheden en ondanks de Europese wetgeving willen de verschillende landen in Europa nog wel eens hiervan afwijken. De ring moet altijd een gesloten pootring zijn. Die kun je alleen maar aanbrengen als de roofvogel nog een kuiken is. Hierdoor bewijs je dat de roofvogel uit kweek en niet uit wildvang (uithorsten van nesten) afkomstig is. Nu kan daarmee natuurlijk ook gefraudeerd worden en daarom zal het DNA profiel steeds belangrijker gaan worden. Daarvoor heb je namelijk het ouderpaar nodig en dat wordt in het wild al een stuk moeilijker.

De microchip is door de jaren zo verbeterd dat er geen reden meer is om een vogel niet te laten chippen. De chip wordt ingebracht aan de zijkant van de borstspier, zeg maar onder de oksel.

• Ring
  • De kwaliteit van het materiaal en de leesbaarheid zijn erg belangrijk
  • Ringen zijn een noodzakelijk kwaad want er is kans op insnoering of de vogel kan zich verwonden als de ring ergens achter blijft hangen
• Microchip: Dit is veilig met uniek nummer waardoor registratie mogelijk is
• Tatoeage
• Podogram: Dit is een foto van de poot dus eigenlijk een vingerafdruk

Hoge vlucht

Hieronder bedoelen we alleen de valken (Falconidae). Langvleugelig met donkere ogen en veelal een korte staart. De wijze van jagen is hoog in de lucht op veerwild (duif, kraai maar ook lager patrijs ed.). De term komt uit de Hollandse school want hiermee bedoelde men het jagen op de reiger. Hiervoor stegen de valken erg hoog om boven de reigers te komen zodat zij die naar beneden konden dwingen. De andere jachtvorm met valken is aanwachten, een techniek uit de Engelse school. Hierbij zoekt de valk voldoende hoogte om uit het veld opgejaagde prooien zoals fazant of patrijs door hun duikvlucht te kunnen stoten (met enorme klap raken) zodanig dat daarmee de prooi direct dood is of in ieder geval helemaal de weg kwijt is. Het stoten op de prooi doen de valken met hun talon en soms ook wel met de klauw als een gebalde vuist. Verder worden valken ook van de valkeniershandschoen gevlogen om prooi te achtervolgen zoals bij de jacht op kraaien.

Zoals dat altijd gaat zijn er natuurlijk ook hier weer afwijkingen van de algemene regel. De subarctische Geervalk kan het zich niet veroorloven een al te kieskeurig eter te zijn. In die koude gebieden moet je als valk vooral goed eten en als er even geen veerwild voorhanden is dan zal de Geervalk met gemak jagen op haarwild zoals lemmingen en konijnen.

De valkeniers in de middeleeuwen wisten dit en gebruikte de Geervalk dan ook wel bij de jacht op konijn en haas. Hierbij werkte de geervalk samen met een kleine windhond. Zijn taak was het om het haas dood te bijten zodra de valk deze te pakken had. Hiermee beschermde de hond de valk tegen de harde trappen die een haas kan uitdelen.

De Engelse benaming ‘longwings’ in het Nederlands ook wel spits of langvleugeligen genoemd is eigenlijk beter om de valken familie te omschrijven.

De methode om deze roofvogels te trainen is op de loer. Doordat hun vleugels lang en smal zijn en de staart ook niet erg breed is landen deze roofvogels niet bijster elegant op de valkeniershandschoen; ze remmen niet zo best af en klappen dan op de handschoen.

Lage vlucht

Kort door de bocht zou ik zeggen; de rest. Alle roofvogels die laag bij de grond jagen maar ook zij die daar hun kadavers vinden zijn de lage vluchtvogels. De prooi is dan ook meestal haarwild zoals konijnen maar veerwild zoals merel, duif, fazant, eend en patrijs ed. staan op het menu . Ook hierin zit weer een punt van discussie. Een torenvalk is een valk dus hoge vlucht maar hij jaagt voornamelijk op muizen. Klopt helemaal, vandaar dat inzicht in de soorten roofvogels, de technieken die we gebruiken bij de training en de natuurlijke leefwijze van wilde roofvogels veel belangrijker is dan kennis van de algemene valkerij termen.

Voor deze groep hebben de Engelsen twee verzamelnamen; broadwings en shortwings.

De broadwings zijn rond- of breedvleugeligen omdat zij een groot vleugeloppervlak hebben, een brede staart. Deze groep zijn de buizerds en arenden.

De shortwings, kortvleugeligen zijn de haviken. Ook zij hebben in vergelijking met de valken (longwings) brede vleugels en een lange staart.

Eigenlijk delen we beide in bij de lage vlucht maar soms worden ze dus ook apart vernoemd.

Doordat ze met het grote vleugeloppervlak, brede lange staart (en de broekveren gebruiken als parachute om af te remmen) bijzonder zacht op de valkeniershandschoen landen worden lage vlucht roofvogels altijd op de hand gevlogen en nooit op de loer.

Uilen zijn dus ook lage vlucht vogels omdat ze voldoen aan de criteria zoals we hebben besproken alleen wordt daar niet mee gejaagd binnen de valkerij wat niet inhoud dat dit onmogelijk is. Er zijn gevallen bekend dat dit soms toch gelukt is maar het vergt wel heel veel geduld.

Eigenschappen

Uilen zijn een mooi voorbeeld om mee te beginnen. Volgens de Griekse mythologie is de uil (steenuil) het symbool van de godin van de wijsheid, Athene. Heb je eenmaal met een uil getraind vraag ik me af of je het daar nog wel mee eens bent. Uilen kunnen het helemaal hebben begrepen en vliegen als een speer op de locatie waar je altijd met ze werkt. Ga 100 meter verderop met ze vliegen en de uil zal je aankijken alsof die je voor de eerste keer ziet. Totaal afgeleid door al de nieuwe dingen om hem heen en zelfs geen groot sappig stuk vlees kan hem verleiden naar de hand te komen. Zo zijn uilen en daar valt niets tegen te doen.

De uilen die graag worden gevlogen zijn de Kerkuil, Bosuil, Oehoe (Europees, Bengaal, Afrikaans en Canadees) en de bekendste sinds Harry Potter, de Sneeuwuil. Deze laatste is een erg agressieve uil en volgens ‘uileniers’ de moeilijkste om te vliegen.

De valken, haviken en arenden zijn veel sneller in hun respons. Klein stukje vlees op de loer of op de handschoen en ze kunnen bijna niet wachten om te gaan vliegen. Met hun scherpe zicht zien ze waar hun voordeel ligt en energiek als ze zijn reageren ze daarop. Door hun intelligentie weten ze al vrij snel wat hun trainer gaat doen en zullen zelfs proberen je te snel af te zijn of in het ergste geval, jou te trainen.

Buizerds echter zitten zo ongeveer tussen de uilen en de hiervoor beschreven groep. Ze nemen de tijd en doen waar ze zelf zin in hebben. Als je dat eenmaal door hebt kun je ze natuurlijk altijd te slim af zijn maar ze blijven een uitdaging om te vliegen. Thermiek is helemaal hun ding. Menig valkenier slaat het koud om het hart als de buizerd besluit eens lekker hoogte te zoeken.

Gieren, zeker als ze imprint zijn, lijken net honden; trouw aan de baas. De klauwen zijn voornamelijk om mee te lopen en daardoor niet zo krachtig als bij de jagende roofvogels. Gieren nemen de tijd tijdens de training en zijn dol op thermiek. Niet alle gieren komen gemakkelijk van de grond af de lucht in (koningsgier en condor) maar ze hebben een prachtig vliegbeeld. Dit geldt ook voor de aaseters zoals de ooievaars en maraboes mocht je hiermee willen gaan vliegen.

Valken

Voor de valkerij zijn met name de grotere valken soorten in trek. Hoewel er natuurlijk wel mee wordt gevlogen zijn de Torenvalken geen jachtvogels tenzij er muis op het menu staat. Om te jagen gebruiken valkeniers de volgende grote valken en hybrides. De reden om te kiezen voor een hybride kan zijn vermenging van eigenschappen maar ook het voorkomen van ziektes. Zo weten we dat met name de Geervalken nogal gevoelig zijn voor Aspergillose, een schimmel infectie op de luchtwegen.

Slechtvalk (Falco peregrines) – wereldwijd voorkomend

Het woord ‘slecht’ komt via het Duitse woord ‘schlicht’ wat, eenvoudig, betekend. Ook wel pelgrimsvalk genoemd vanwege zijn lange zwerftochten. De Slechtvalk onderscheidt zich van de andere valken door zijn wijze van jagen. Het is een stootvogel pur sang. Prooi achtervolgen zal de Slechtvalk minder snel doen dan bv. de Sakers. Zeker geen valk voor een beginnende valkenier. De Slechtvalk staat bekend om zijn moed en volharding tijdens de jacht. In Nederland de enige valk die voor de jacht is toegestaan (momentopname 2006).

Binnen de valkerij wordt er volop gediscussieerd over de verschillende slechtvalk ondersoorten en hun vermeende kwaliteiten. Daarom volgt hier een overzicht met de locatie waar ze voorkomen.

F. p. peregrinus: Europa, noord Rusland, Mediterraan gebied en de Kaukasus.

F. p. calidus: noord Rusland, noord Siberië, Lapland. Migreert tot Zuid Afrika en Nieuw Guinea.

F. p. japonensis: Oost Siberië, Kurile Eilanden. Migreert naar Japan, Riu Kiu en Taiwan.

F. p. brookei: Mediterraan gebied, van Spanje en Marokko tot aan de Kaukasus.

F. p. pelegrinoides: (barbarijse) Noord Afrika.

F. p. babylonicus: (red-naped shaheen) De centrale woestijn- en steppegebieden in Azië, van Irak en Iran tot Mongolië.
Migreert naar India.

F. p. peregrinator: (black-naped shaheen) Van India en Sri Lanka tot China en Taiwan.

F. p. minor: Afrika ten zuiden van de Sahara.

F. p. paelei: (Peale’s) Van Noord Kurile Eilanden, Aleutians tot Queen Charlotte Eilanden. Migreert naar Californië.

F. p. anatum: Noord Amerika. Migreert naar Centraal en Zuid Amerika.

F. p. cassini: Chili, van Atacama zuidelijk naar Tierra del Fuego en de Falkland eilanden.

F. p. macropus: Australië, behalve het zuidwesten.

F. p. submelanogenys: Zuidwest Australië.

F. p. madens: Kaap Verdische Eilanden.

F. p. radama: Madagaskar en Comoranen.

F. p. fruitii : Vulkaan Eilanden.

F. p. ernesti: Indonesië, Filippijnen, Nieuw Guinee.

F. p. nesiotes: Nieuwe Hybriden, Loyalty Eilanden, Nieuw Caledonië.

Geervalk (Falco rusticolus) – Noordelijk halfrond subarctisch (Europa, Azië, Amerika)

 Deze grootse onder de valken wordt ook giervalk genoemd. Vooral de IJslandse en Groenlandse (witte) Geervalk waren vroeger een statussymbool van de adel. Ze zijn nauw verwant aan de Saker- en Lannervalk. Zelfs zo verwant aan de Saker dat er in het wild hybride Geer x Sakers voorkomen en er zijn biologen die menen dat het misschien toch dezelfde soort is. De Groenvalk (candidans) is geheel wit en werd op IJsland ingevangen waar ze overwinteren. Net als de Slechtvalk zeker geen beginners vogel. Temperamentvolle maar bijzonder trouwe valken, die soms lange tijd hoog in de lucht verdwijnen verlangen, van de valkenier een sterk hart. Niet twijfelen en de plek verlaten maar blijven draaien met de loer soms wel een ½ tot 1 uur en plots als een raket komt de valk uit het niets te voorschijn alsof er niks aan de hand is.

Sakervalk (Falco cherrug) – Centaal Azië

 Woestijnvalk wordt, naast de Geervalk, graag gevlogen door de Arabieren. Nauw verwant met de Geer- en de Lannervalk. Wordt ook wel de continentale valk genoemd. Minder moeilijk te trainen dan de Slechtvalk maar wel bijzonder eigenzinnig. Dagenlang prachtig appèl om plots de valkenier totaal te negeren. Deze plotselinge ommezwaai kan mogelijk verband houden met hun migratie instinct. Krachtige vliegers die soms de neiging hebben te gaan zitten als er bomen in de buurt zijn. Zoals bij de meeste valken zijn de tarsel makkelijker. Schrik niet als je Sakervalk in het spitshuis of de volière op de bodem ligt. Als een van de weinige valken zul je ze dit vaak zien doen.

Lannervalk (Falco biarmicus) – Afrika, Middellandse Zee, klein Azië

Een valk die weinig energie verbruikt in de vlucht. Deze woestijnvalk is, door een groter vleugel oppervlak (lagere vleugelbelasting), goed in staat te zeilen over lange afstanden om zo ook bodemprooien te verrassen. Ook wel de zachte valk genoemd (lana = wol). Valken met een fijn karakter die, voor de beginnende hoge vlucht valkenier, zeker is aan te raden. Door hun aangename temperament leren ze de valkenier de omgang met valken als geen andere valk dat kan. Wees wel voorzichtig met gewichtmanagement vooral bij de tarsels omdat dit lichte vogels zijn en fouten onherstelbaar letsel kunnen veroorzaken. Starters nemen daarom beter een wijf. Voor de jacht minder geschikt omdat ze voornamelijk de kleinere vogels jagen. Net als de Luggervalk een fijne vogel voor valkerij demonstraties.

Luggervalk (Falco Jugger) – India

Temperamentvol als Prairievalken en verwant aan de Geervalk zijn ze, met wat extra geduld te trainen tot fijne vliegers en gewillige jagers hoewel de prooikeuze de wat kleinere vogels betreft. Ze staan bekend om hun goede loerbinding. Worden dan ook graag gebruikt bij valkerij demonstraties. Dit is naast de Lannervalk een kandidaat voor iemand die na de lage vlucht met de hoge vlucht wil starten. Ze zijn wat ‘harder’ dan de andere valken en verdragen wat beter de fouten die aspiranten kunnen, en ongetwijfeld, zullen maken.

Prairievalk (Falco mexicanus) – Noord Amerika, Mexico

Temperamentvolle valk alleen geschikt voor valkeniers met een eindeloos geduld. Een vorm van zelfkastijding zou ik deze doerakken noemen. Bijzonder moedige maar daardoor ook hardnekkige valk. Voor de jacht zeer geschikt en bijna vergelijkbaar met de slechtvalk. In Amerika jagen de valkeniers ermee op de zelfde prooien als met de slechtvalk.

Hybride valken

Wat zijn hybride valken? Vergelijk het maar met de kruising tussen een paard en een ezel. Er ontstaat dan een muilezel die van beide ouders iets in zich heeft. Dit wordt ook met valken gedaan. Kruisingen zoals Slechtvalk x Geervalk maar ook naar volgende generaties waardoor je hybridevormen krijgt zoals Geer x Slecht x Lanner. Soms zijn ze onvruchtbaar maar niet altijd. Kweken kan alleen via inseminatie omdat ze elkaar paargedrag niet herkennen.

Afgezien van belachelijke experimenten (bv. Torenvalken met Slechtvalken) kunnen hybridisaties soms een fantastische roofvogels opleveren. Ook kunnen de risico’s voor soort specifieke aandoeningen soms worden verminderd hoewel ik daar mijn twijfel over heb. Een Gier x Sakervalk van ons liep een Aspergillose infectie op terwijl zijn buren, 2 Sakers, nergens last van hadden. We weten dat geervalken daar gevoelig voor zijn dus de helft Saker heeft hem daarvoor niet behoed.

Puriteinen zijn mordicus tegen hybrides maar als we eerlijk zijn moeten we toch toegeven dat de mens altijd met de natuur heeft geknoeid.

Haviken

In tegenstelling tot de valken zijn de voor de valkerij gangbare havikachtige soorten vrij beperkt. In Nederland is (momentopname 2006) voor de jacht alleen de inheemse havik toegestaan maar vele mate populairder is de Harris Hawk die ook wel Woestijnhavik wordt genoemd. De havik en de sperwer zijn eigenlijk alleen verantwoord te trainen en te vliegen door ervaren valkeniers. Omdat het moeilijke vogels zijn is men soms geneigd om met imprint haviken te werken in plaats van ‘wilde’ die door de ouders en niet door de mens zijn grootgebracht. Iedereen die hier ervaring mee heeft is weer een andere mening toegedaan.

Havik (Accipiter gentilis) – Noordelijk halfrond (Eurazië en US)

Een echte bosbewoner die zich zelden laat zien. Soms te horen maar zijn roep is makkelijk te verwarren met het roepen van een specht. Formaat te vergelijken met een buizerd maar herkenbaar aan de lange staart en aan de lange gele poten. Ogen oranje tot soms dieprode iris. Jonge haviken noemen we een rode havik. Jonge haviken hebben verticale strepen op de borst die na de eerste muit horizontaal worden.

Er zijn verschillen in formaat en kleur afhankelijk van de plaats waar ze voorkomen. Hoe noordelijker, hoe groter het formaat van de vogel. Het zijn bijzonder nerveuze vogels, zeker af te raden voor beginners. Vroeger noemde men de havik de ‘keukenvogel’ omdat deze een breed palet aan wild jaagt en dit zeer succesvol doet.

Sperwer (Accipiter nisus) – Europa, Noordwest Afrika en noord Azië

Jaagt in bosgebieden en open terrein. Een echte cultuurvolger die ook succesvol jaagt in onze steden. Wordt door de oudere boeren en jagers ook wel duivenklamper genoemd. Eigenlijk een kleine uitvoering van de havik maar bijzonder snel. Het silhouet wordt vaak verward met de Torenvalk maar zie je de sperwer vliegen en jagen dan wordt het verschil direct duidelijk. Geen eenvoudige vogel voor de beginnende valkenier omdat ze vrij licht in gewicht zijn en er geen ruimte is voor fouten in het gewichtsmanagement. Zeker de tarsel zou niet door onervaren mensen gevlogen moeten worden.

Coopers Sperwer (Accipiter cooperii) – Noord Amerika en Canada

Groter dan de Europese Sperwer en iets kleiner dan de havik. Ze zijn makkelijker te trainen dan de sperwer en hebben een wat gelijkmatiger temperament.

Buizerds

Beduidend minder nerveus dan de havik en soms wat traag van begrip zoals een uil zijn de buizerds toch zeker een plezier om mee te werken. Als je de ruimte hebt om ze te laten vliegen zullen ze je belonen met mooie hoge zweefvluchten. Voor de jacht zijn de echte buizerds niet bijzonder geschikt met uitzondering van de Woestijnhavik en de Roodstaartbuizerd.

Buizerd (Buteo Buteo) – Europa, Azië tot Japan

Prachtig om mee te vliegen en in Engeland vaak aangeraden als beginners vogel. Er zijn natuurlijk altijd uitzonderingen maar er werkelijk mee jagen zit er niet in. Als een van de weinige roofvogels zie je deze vogel in verschillende kleurschakeringen van heel licht (bijna wit) tot donker bruin.

Koningsbuizerd (Buteo regalis) – Noord Amerika

Een vogel die veel geduld en kennis vergt omdat ze moeilijk zeeg te maken zijn. Het zijn temperamentvolle roofvogels, niet erg geschikt voor de jacht. De klauwen zijn zoals bij de meeste buizerds in verhouding tot het formaat van de vogel klein (bevederd tot de tenen en daarom ook wel ruigpoot genoemd) en voor een tarsel is een konijn vaak al een te grote prooi. Het best vlieg je met deze buizerd in een open landschap waar ze graag hoogte kiezen om te zweven.

Roodstaartbuizerd (Buteo jamaicensis) – Noord Amerika en Caribisch gebied

Een echte buizerd maar dan met grote klauwen. Door zijn formaat is deze roofvogel (de wijven) zeker in staat om grotere prooien zoals haas te jagen. Voor veerwild zijn ze meestal te traag in hun vlucht en missen de volharding zoals de havik die heeft. De prachtige rode staartveren van deze vogel worden door de Hopi indianen gebruikt voor hun religieuze dansen. In films wordt zijn schreeuw als achtergrond geluid vaak gebruikt om er een droog gebied mee te accenteren.

Woestijnhavik (buizerd) (Parabuteo unicinctus) – Noord en Zuid Amerika

 De Harris Hawk en ook wel Woestijnbuizerd genoemd. Waar zullen we deze zeer gewaardeerde roofvogel onderbrengen. Naar mijn mening hoort hij, door zijn wijze van jagen, bij de havikachtige. Eigenlijk ligt hij tussen de buizerd en de havik. Een fijne vogel om mee te vliegen en jagen zonder de nerveuze inslag van de havik. Vaak miskent als jachtvogel omdat ze ook een goed appèl hebben als ze boven het vlieggewicht zitten en daardoor soms wat minder fel zijn tijdens de jacht. Harris Hawks kunnen goede maatjes worden met de valkenier en zijn hond; dan zijn het onverslaanbare jagers.

Dit zijn de intelligentste onder de roofvogels en als de wijven boven de 7 jaar komen zeer zeker in staat menig valkenier te trainen. Die extra (sociale) intelligentie hebben ze omdat het roofvogels zijn die in groepen jagen. Ze worden dan ook wel de ‘wolven van de lucht’ genoemd. Een fijne jachtmethode is er meerdere tegelijk los te laten waarbij de valkenier en zijn hond het wild losmaken hoewel dit niet erg eerlijk is voor de prooi. Tijdens roofvogeldemonstraties worden er ook vaak meerdere tegelijk gevlogen.

Arenden

Niet alleen een flink stuk zwaarder dan de valken, haviken en buizerds maar zeer zeker ook gevaarlijker. Honden en kleine kinderen zijn voor deze grote jagers ook prooi. Geen vogels voor onervaren valkeniers. Hoofdzakelijk geschikt om mee te jagen en veel minder voor demonstraties tenzij ze worden gevlogen door specialisten. In Nederland en België zouden deze grote roofvogels eigenlijk niet moeten worden verhandeld zij het alleen aan ervaren valkeniers die voldoende ruimte hebben waar ze ermee kunnen vliegen.

Zeldzamer onder valkeniers en bij roofvogeldemonstraties zijn de kuif- en kroonarenden. Algemeen iets minder fors dan de Aquila’s zijn deze Spizaetus, Hieratus en Stephanoeatus. Je ziet deze prachtige roofvogels bijzonder weinig omdat er nagenoeg geen kweekresultaten zijn en er geen uit het wild ingevangen exemplaren meer mogen worden verhandeld.

Door het gewicht van de arenden moet je als valkenier zeker over voldoende spierkracht beschikken.

Een van de karakter eigenschappen van Arenden is dat zij hun trainer zullen testen om te zien hoever ze kunnen gaan. Hierop niet voorbereid en zonder ervaring verlies je dit duel en ben je voor altijd ondergeschikt aan je arend. Wat dat betekent hoef ik, denk ik, niet uit te leggen. Arenden zijn vrij eenkennig en hebben vaak behoefte aan een 1 op 1 relatie.

Omdat ze laat seksueel volwassen worden (4 – 7 jaar oud) komt hun ware aard pas laat naar voren. Een arend kan dan plots veranderen van een watje in een totale horror vogel.

Steppearend (Aquila rapax) – Afrika tot Centraal-Azië

Moeilijk te onderscheiden van de Savannearend.

Roofarend (>Aquila rapax nipalensis) – Centraal-Azië, westelijk tot in Europa

Vreemd genoeg gekwalificeerd als een subsoort van de Steppearend. Ze zijn bijna dubbel zo groot (formaat Steenarend) als de Afrikaanse Steppearend en verschillen op heel veel punten. Onhandig en lui is de omschrijving van hen die er me werken.

Savannearend (Aquila rapax vindiana) – Azië

De kleinste van de groep ook wel de Aziatische Steppearend genoemd.

Steenarend (Aquila chrysaetos) – Noordelijk Halfrond zuidwaarts tot Noord Afrika en Mexico

Zo groot dat er vooral met de tarsels (mannelijke vogel) wordt gevlogen. Meest handelbare van de arenden.

Copyrechten Stichting Vluchtbedrijf